Hermine Deurloo. Glass Fish.

Met Glass Fish stelt Hermine Deurloo de melancholieke klankkleur veilig waar in Europa tot dusver uitsluitend de negentigjarige Toots Thielemans patent op had. De wereld mag de diva dankbaar zijn voor haar besluit om de altsax in te wisselen tegen de chromatische mondharmonica. Adequaat begeleid door gitarist Jesse van Ruller, bassist Tony Overwater en percussionist Joshua Samson laat Hermine Deurloo zelfs afgekloven deuntjes als Ellingtons ‘Fleurette Africaine’ verrassend nieuw klinken. Het op zichzelf al eigenzinnige werk van Misha Mengelberg klinkt in deze aan het genre vijandige bezetting des te eigenzinniger. De eigen composities neigen naar smooth, maar glijden allerminst af naar gelikt. Zo kan het dus ook. Het jankende mondorgeltje bewees zijn verdienste primair in de cinematografie (Turks Fruit, Once Upon A Time In The West). Dit album toont aan dat we met een volwaardig jazzinstrument te maken hebben. Het is chromatisch. Met behulp van een...