Popcultuur / Romantische monsters

Ik zag het aan zijn rug. Hoe zijn wervels over haar bovenlichaam bogen. Als een vraagteken. Zou hij een zegen zijn voor haar welbevinden? Het antwoord was zeer zeker: ‘neen’.

Zij keek hem glazig aan – nu, ja ook niet moeilijk met haar hazelnootbruin gekleurde wegwerplenzen – maar toch. De plotselinge poreusheid in haar blik zal ook wel een beetje zijn verdienste geweest zijn. En tja, welk visioen een vrouw in haar armen sluit als ze een man kust, weet ze nooit.

Maar deze was wel van een heel speciale soort, dat zag ik zo.

‘Ik ben gevaarlijk, Bella, begrijp dat alsjeblieft,’ zei hij.

Hij begeerde haar en was tegelijk bang dat hij snel haar bloed zou willen drinken. Letterlijk in dit geval. Hij was een vampier. Eentje die al sinds 1908 niet ouder werd dan zeventien.

Voor mij begonnen vrouwen te schuifelen op hun stoel. Ze gingen dichter bij hun man van vlees en bloed zitten. Die mannen hielden hun rug heel recht en lachten hun vrouwen uit. Sommigen...