Tijd van leven
Verdoet u wel eens tijd?
&#8216;Als ik een deadline heb, hark ik eerst het pad aan of schep ik de dakgoot leeg. Iets fysieks, daar maak ik mijn hoofd mee leeg. Maar tijd verdoen is dat niet echt. Je zou kunnen zeggen dat je tijd verdoet wanneer je helemaal niets doet, maar voor mij geldt dat ook niet. Het resultaat van niets doen is namelijk dat de tijd langzamer verstrijkt en voor iemand van mijn leeftijd is dat gunstig. Tegen de boerderij aan zitten en wachten tot het koolzaad naar boven komt. Daarom ging ik naar Groningen, uit die snelle wirwar van Amsterdam.&#8217;
Wanneer was u het gelukkigst?
&#8216;Tussen mijn veertigste en mijn zestigste, dan leef je pas echt. Dan is alles op zijn plek met werk, carrière. En als je talent in goede banen is geleid, kun je daarnaast gemakkelijk je sociale leven hebben. Alles komt tezamen. Het is ook fysiek, eigenlijk, dat je je dan goed voelt. Ik voelde me toen het mooist en het leukst.&#8217;
Wat was uw naarste tijd?
&#8216;Mijn middelbareschooltijd. Wat een naargeestigheid. Voortdurend bang. Het was in de jaren vijftig en we hadden een strenge directeur. Ik droomde van het Real Madrid stadion, niet van mijn hbs-diploma. Zondag was een enorm nare dag want dan had je maandag weer een proefwerk. Laatst werden oud-leerlingen over mij geïnterviewd in een krant, en die zeiden dat ik een pestkop was. Ik schijn heel vervelend geweest te zijn tegen leerkrachten. Onbegrijpelijk, niet?&#8217;
Wat zou u doen met een zee van tijd?
&#8216;Het liefste doe ik wat ik nu doe. Of in de file staan bij Muiderberg. Dan bloei ik op. Even iemand bellen of beginzinnen door me heen laten gaan. In de file, dan ben je verankerd in het totale zijn van de samenleving. Ik denk wel eens: moet ik mijn leven een draai geven naar het totale niets? Ik ben in de leegte van Groningen gaan wonen om het over een andere boeg te gooien, niet meer gooien eigenlijk. Maar dat gooien blijft, de afsprakenstoet gaat door. Ik zou ook wel de hele dag met mijn Johanna aan tafel kunnen zitten, en dat jaren achtereen. Met de poes en het Dagblad van het Noorden, van elkaar houdend.&#8217;
Hoe doorstaat u de tand des tijds?
&#8216;Ouder worden heeft een administratieve kant, ze zetten je leeftijd tussen haakjes in de krant. Die nare getallen ontwijkend strompel ik verder. Ik heb dit concept niet bedacht. Ik heb er niet om gevraagd om geboren te worden, en dan laten ze je op het einde van de rit nog doodgaan ook. Wij zijn lid van een vereniging met slechte statuten.&#8217;

Gerelateerd