Jamals gulp stond open en plein public. Kan gebeuren. Maar wat maakt het nog uit als we in ons huidige post-truth-tijdperk toch gewoon kunnen zeggen dat ‘ie hélemaal niet openstaat. ‘Je hoeft je niet te schamen voor gebeurtenissen die toch niet gebeurd zijn.’

Puik nieuw overhempie aan, en op pad, het is gestopt met regenen, vandaag strijk ik eens neer op het terras van de Ceuvel in Amsterdam-Noord, en nadat ik binnen aan de bar een witbiertje heb gehaald, vind ik buiten een prima plekje in de zon, en op het moment dat ik mijn notitieboekje op mijn schoot leg om een paar aantekeningen te maken over de actualiteit en het leven in het algemeen, ontdek ik dat mijn gulp wijd open staat. Die heeft dus de hele weg van huis hierheen opengestaan. En niemand die me daar op heeft aangesproken. Paniekerig het geheugen aftasten: wat voor blikken kreeg ik onderweg? Wat voor onderbroek heb ik eigenlijk aan? Hoe vaak gebeurt me dit zónder dat ik het door heb?

Gelukkig is het stil op straat...