Fotodocument

Bij de foto’s van Annaleen Louwes

Een jongen, bekeken

Je mag niet staren. Naar muren of bloemen of schilderijen wel, maar niet naar mensen. Of ze nou adembenemend mooi zijn of weerzinwekkend lelijk, staren is onbeleefd. Dat weet elk kind. Of zou elk kind moeten weten. Want het wordt je als kind bijgebracht. Of zou je als kind moeten worden bijgebracht.

In Caïro in de metro werd ongegeneerd naar me gestaard, maar daar mag het vast of is het minder erg. In de Verenigde Staten is het dan weer absoluut verboden. Als je daar langer dan een seconde naar iemand kijkt, stelt die zich aan je voor. Je hebt maar twee mogelijkheden: niet kijken óf begroeten. Wie tegen alle regels in tóch staart, maakt zich schuldig aan lookism. Dat is maar een tikkeltje minder ernstig dan sexism of ?racism.

‘Nou goed,’ zo lijkt de jongen in de foto te zeggen, ‘als jullie per se willen kijken, ga je gang. Dit is mijn voorkant, zo zie ik eruit als ik zit, dat is mijn achterkant, dit zijn...