De Amerikaanse journalist J.R. Moehringer schreef een boek over zijn jeugd, die hij sleet in een kroeg aan de overkant van de straat. ‘Schrijven over de mensen van wie je houdt, brrr.’

J.R. Moehringer is een vriendelijke man. Hij houdt de deur open, schenkt iets te drinken in, is geïnteresseerd of veinst het in ieder geval te zijn. Niet het type dat hoog van de toren blaast. Moehringer (New York, 1966) lacht een bulderende lach wanneer hij iets grappig vindt, een beleefde wanneer hij veronderstelt dat ergens om gelachen dient te worden. Zonder te klagen werkt hij zijn broodje BLT met avocado naar binnen, ook al vindt hij avocado eigenlijk vies.

‘Het schijnt goede vetten te bevatten.’ Een man met fatsoen. Alles behalve een zelfingenomen narcist. Wel achtte hij zijn leven belangrijk genoeg om er een duimdik boek over te schrijven, Tender Bar. Moehringers verhaal: opgevoed door zijn moeder, zijn vader leefde wel, maar was er niet. Moeder en zoon woonden samen met een tante en...