De wereldeconomie is soms net een mens: ze raakt makkelijk verslaafd; vindt afkicken moeilijk; en haar verslavingen zijn doorgaans subtiel met elkaar verweven.

De kredietcrisis heeft bloot gelegd hoe afhankelijk de wereldeconomie is van goedkoop geld. We lijden collectief aan een lage rente­-addictie. Goed­koop geld is voor de economie een voorwaarde geworden om te floreren. Nu de geldtoevoer door de kredietcrisis is gestokt, belandt het ene na het andere land in een recessie.

De verslavingsmetafoor is inmiddels zo in zwang geraakt dat econoom Han de Jong de renteverlaging van de Ame­ri­kaanse centrale bank onlangs in de Volks­krant betitelde als een methadonkuur: nog even wat renteverlaging om de pijn van het afkicken te verzachten. Geld­versla­ving is nog hanteerbaar. Geld maken we immers zelf. Zo konden de landen van de G20 afgelopen weekeinde afspraken maken over het hervormen van het toezicht op het financiële stelsel, kunnen centrale banken de rente verlagen en kunnen...