Zaterdag 21 april zes uur ‘s middags. In het diepblauwe water van de Middellandse Zee voltrekt zich een drama. Een overvolle rubberboot met honderd mensen aan boord dobbert al uren op de golven. Onder hen een zwangere vrouw, twee baby’s en enkele kinderen. Zodra een patrouilleboot van de Libische kustwacht nadert, springen vluchtelingen in paniek uit de rubberboot de zee in. ‘No Libya, no Libya,’ schreeuwen ze. Libië, het land waar ze tegen een hoge prijs wisten weg te komen.

In de lucht een helikopter van de Italiaanse kustwacht. Rond de rubberboot cirkelen twee speedboten van de organisatie Sea Watch, die hulp geven aan vluchtelingen en op de Middellandse Zee patrouilleren. Vrijwilligers hebben net zwemvesten uitgedeeld aan alle inzittenden van de rubberboot.

De Libische kustwacht aan de ene kant, de Sea Watch aan de andere kant, de vluchtelingen in het midden, wat nu? Wie neemt de uitgeputte groep mensen aan boord? Lonkt Europa of dreigt een pullback naar de Libische...