Verhulsts Boekenweekgeschenk is schuimend geschreven, alsof een verbaal begaafde coprolalie-lijder met consumptie los gaat.
Het Boekenweekgeschenk is meestal een bestelling, een dunne bestelling. Auteurs die zich gewoonlijk niet laten ringeloren door de vraag of hun vrucht een pondje meer mag zijn, persen zich nu in het keurslijf van de voorgeschreven omvang. Het is inmiddels je reinste lakmoesproef voor literair talent. Soms lukt het, heel soms. Het is al een gemeenplaats geworden om te schrijven dat die gratis visitekaartjes slecht zijn. Een ondankbare taak dus, maar zeg er als schrijver maar eens nee op.