Beschouwing / Kostelijk amusement van Marjolijn Februari

De suikerpot dondert van de tafel, op de houten cafévloer. Knap lastig en een heel werk voor al die korreltjes weer verdwenen zijn. Een kleine huiselijke ramp heet zoiets, die je in een of twee regels kunt afdoen. Zo niet Marjolijn Februari (1963), ethicus, jurist, columnist en romancier. In haar nieuwe roman De literaire kring trekt ze maar liefst zevenenveertig pagina’s uit om die suikerpot te laten vallen en bijna te laten opvangen. Preciezer gezegd, want ik werp nu wel een heel raar beeld op, binnen die zevenenveertig pagina’s blijft ze af en toe terugkomen op die suikerpot en aan het eind flikkert dat ding eindelijk op de grond. Onderwijl, tijdens het bevriezen van die scène – jonge vrouw laat suikerpot vallen, bereidwillige heer probeert hem op te vangen – introduceert ze tal van personages, vertelt ze de voorgeschiedenis van deze of gene, gebeurt er kortom van alles, zij het niet zozeer op het actievlak.

Uit...