Goed of Niet Goed

Mijn eerste ontmoeting met een werk van Anish Kapoor (1954) was dertien jaar geleden in de Tate Gallery (tegenwoordig Tate Britain). In de prachtige neoclassicistische entreehal lagen zonder duidelijke ordening een aantal ongepolijste stukken steen van ongeveer een meter bij een meter, gekleurd met blauw pigment. Alsof ze daar altijd al hadden gelegen. Wat bleef hangen, was de prachtige tegenstelling tussen de fysieke aanwezigheid van steen en de ontkenning daarvan door de intens blauwe kleur die door de structuur van het pigment transparant leek. Dit moest goede kunst zijn.

Mijn tweede kennismaking was enige tijd later op een marktplein ergens in Midden-India. De koopwaar bestond uit pigmenten die in bergjes van verschillende hoogte achter elkaar waren opgesteld. Ten tweeden male viel mij op dat kleur, vorm en structuur iets magisch hadden. Hier moest ik als beginnend kunsthandelaar iets mee doen. Ik kocht af en toe een blad grafiek van Kapoor in de hoop dat...