Stephan Sanders duidt zijn nieuws.

Het is misschien wel vijftien, zestien jaar geleden dat ik in Londen was. Daar zijn allerlei oorzaken voor aan te wijzen, maar de belangrijkste is toch: ooit heb ik mezelf verteld dat Londen niet voor mij is. Ik begrijp die stad niet. De maatvoering; al die verschillende buurtschappen die zo ver uit elkaar liggen. Zonder inlanders kom je nergens in die stad. Probeer als buitenlander of Continentaal (dat ben je nu ineens) zelf maar eens een ‘leuk restaurantje’ te ontdekken. Je zult stuiten op besloten clubs. Op de bonnefooi rondzwalken en eens kijken waar je terecht komt, kost je een paar schoenzolen. Je eindigt altijd met een zak fish & chips in de hand. Het begint te motregenen.

Parijs begrijp ik. Europeanen moeten tamelijk strikt te verdelen zijn in Londen- en Parijs-liefhebbers. Bijna geen overlap, schat ik.
Maar nu zie ik toch weer het opwindende van Londen – waarschijnlijk de enige echte wereldstad van Europa. Die uitgebreide en...