Alsof ik niet naar huis mág. En ik wil zo graag, na een druk weekend in Amsterdam. Maar ze hebben zomaar een hele weg, de enige weg, afgesloten. Vloekend trap ik op het gaspedaal. Wat moet er eigenlijk nog aan die A2 verbeterd worden? Nergens zijn de wegen zo verzorgd als hier. En maar doorklussen. Asfalt waar onze buurlanden van dromen wordt opengebroken, spierwitte markeringen overgeschilderd, wegbewijzering vervangen voor een recenter ontwerp. Het kan altijd beter, of in elk geval nieuwer.

Kinderen hechten aan hun stinkende knuffel, dieren worden depressief als je hun mand weggooit, maar als volwassen Nederlander moet je ermee leven dat het nooit bij het oude blijft. Of dingen verbeteren als je ze vernieuwt, is zeer de vraag. Een sporadische kuil in het wegdek houdt je tenminste wakker. Het hachelijke van vernieuwing omwille van de vernieuwing, terwijl het oude nog voldoet, is dat het al gedateerd is als je het neerzet. Is dat gebouw met Tord Boontje-interieur eindelijk...