In het – niet zo harde – artikel van Seymour Hersh in The New Yorker zitten vier interessante lijnen:

• Bush ziet zichzelf als een moedige Messias die dingen durft waar volgende presidenten wellicht voor wegduiken: dat geeft hem het morele mandaat om met Ahmadinejad af te rekenen de doorslaggevende factor is niet zozeer het ’schurkenkarakter’ van Iran zelf (dat is al sinds 2001, of misschien zelfs sinds 1979 het geval) maar het Hitleriaanse karakter van de tegenwoordige leider in combinatie met het dreigende atoomwapen.
• De VS bereiden een militaire luchtcampagne voor tegen Iraanse atoominstallaties (en in brede zin: gericht op regime change). Dit is niets nieuws: in het kader van planning liggen er vele hele en halve aanvalsplannen klaar. Die plannen worden voortdurend gemaakt en geactualiseerd. Volgens goed ingevoerde bronnen heeft de VS er nu zo’n 70 in totaal. Daarvan zijn er vele die met de verdediging van de VS zelf te maken hebben. Er zijn er zo’n 40 die met binnen- en
• buitenlandse scenario’s te maken hebben en ’slechts’ in conceptfase verkeren (CONPLANs). Er zouden er 5 zijn die min of meer klaar en operationeel zijn (OPLANs). Daaronder vallen Noord-Korea, het (al uitgevoerde) OPLAN Irak, en naar men aanneemt ook een aanvalsplan voor Iran.
• Bush zou zelfs inzet van atoomwapens overwegen. De geldende doctrine maakt dat inderdaad niet onmogelijk, maar de recente NSS (National Security Strategy) spreekt toch over ‘preëmptief’ militair geweld en niet over ‘preventief’. Nu ingrijpen zou een geval van ‘preventief’ zijn en dus op gespannen voet staan met de eigen NSS. Dit nog afgezien van de negatieve opvattingen binnen de VN daarover. Wel heeft Bush in een rede in Cleveland onlangs expliciet gedreigd militair in te grijpen als Iran de veiligheid van Israël in gevaar brengt. Gegeven het feit dat zelfs Nixon in 1973 bereid was nucleair alert af te kondigen ten behoeve van de veiligheid van Israël, lijkt het me duidelijk dat Bush dat in het geval van een Iraanse bedreiging ook zou doen. De VS beschikken op dit moment overigens over slechts een nucleaire bunkerbuster, de B-61 bom. Die is ongeschikt om de ondergrondse faciliteit in Natanz te verwoesten, zonder dat hij een enorme fall out (en een politieke storm) zou veroorzaken. De ontwikkeling van een nieuwe, wel geschikte, nucleaire bunkerbuster is door het Congress getorpedeerd.
• Iran zou een geheim parallel nucleair programma hebben. Dit is niet bekend, althans geen parallel uraniumprogramma. Wel bekend en zorgelijk is dat Iran ook een plutoniumprogramma heeft, dat rond 2015 een Pt-bom zou kunnen opleveren. Alle aandacht is tot nu toe naar de vermeende uraniumbom uitgegaan. Volgens de Amerikaanse inlichtingendiensten zou dat programma op zijn vroegst over vijf jaar tot een atoombom kunnen leiden. Over een parallel uraniumprogramma hebben de inlichtingendiensten, noch het Internationaal Atoomagentschap in Wenen gerept.