‘Het is toch: de schaamte voorbij’

In 2009 klonk de roep om moraal in de Nederlandse literatuur. P.F. Thomése en Robert Vuijsje kregen er van langs. ‘Alsof een smeerlap geen goed boek kan schrijven!’

Het was literair een roerig jaar. De uitreiking van de Gouden Uil Literatuurprijs aan debutant Robert Vuijsje (1970) zorgde voor mediawijde heibel. De schrijver moest zich publiekelijk verantwoorden dat hij als ‘witte’ in Alleen maar nette mensen onthullend over seksuele praktijken in Amsterdam Zuid-Oost schrijft. Het R-woord viel: racisme! En ook het S-woord: seksisme! Dat laatste kreeg ook P.F. Thomése aangewreven, die de kat al op het spek had gebonden met zijn vorige roman Vladiwostok! en die de vuilspuiterij naar nog grotere hoogten dreef in zijn nieuwe J. Kessels: The Novel.

Bij zoveel reuring kon de roep om moraal niet uitblijven. En het passé verklaren van literaire ironie, zoals de neerlandicus Thomas Vaessens deed in zijn schotschrift De revanche van de roman....