Pop

Rockers in het Holland van de eenentwintigste eeuw? Als je ze eenmaal ontmoet, blijken het even bevlogen als nuchtere types te zijn. Deze twee leden van de beroepsgroep althans: bassist Jop van Summeren en zanger/gitarist Torre Florim.

Ze zitten aan een tafel in een strandtent op het Amsterdamse IJburg. Buiten stormt het, dus is de zaak verlaten met uitzondering van deze kleine afvaardiging van De Staat, de beste jonge rockband van Nederland. Nuchter en bevlogen, dat klopt helemaal, maar toch ook een tikje naïef. Op het idee gebracht door het rotweer veronderstelde Florim eenvoudig met een taxi vanuit het centrum naar de afgesproken plek te kunnen gaan. Wat hij kwijt was? ‘Veertig euro.’ Zijn gezicht staat op ongeloof als hij het nog eens herhaalt, nu in de richting van het opnameapparaat: ‘Véértig euro!’

Reden voor de reis naar IJburg vanuit standplaats Nijmegen is Machinery, de tweede cd van De Staat. Was dit de beruchte ‘moeilijke tweede cd’? ‘Helemaal niet,’ zeggen...