De videokunst van David Claerbout

Dat iedereen fotografeert, is veelzeggend. Het verlangen om momenten vast te leggen en te documenteren is enorm; er lijkt een heel leven verspild te worden als het niet in een foto vereeuwigd wordt. Verjaardagsfeesten, vakanties, geboorten, diners, sporttriomfen, muziekuitvoeringen, bul-uitreikingen, bedwongen bergtoppen – het zijn vooral de glorieuze momenten die we niet verloren willen laten gaan. Momenten die oplichten uit ons bestaan, momenten die we eruit wíllen laten oplichten.

Foto’s zijn niet neutraal maar ideologisch. Ze willen iets aantonen, bewijzen, en structureren aldus wat van zichzelf zonder structuur is en tandeloos verglijdt – de tijd. Toch slagen ze daar slechts zelden in. Vaak bekruipt me bij foto’s een gevoel van teleurstelling, onmacht. Foto’s pretenderen een moment vast te houden, maar wat ik ervaar, is het verlies van het moment, de afstand ertoe, de onmogelijkheid er nog deel van uit te maken. Leuk dat de fotograaf ter...