De beschouwers

Je realiseert het je gaandeweg, maar als je het museum verlaten hebt, dringt het pas goed tot je door: behoudens enkele kleine, anonieme figuurtjes zijn er op de foto’s van de tentoonstelling De Spectaculaire Stad in het Nederlands Architectuurinstituut geen mensen te zien. De stad is een samenklontering van mensen en gebouwen, alleen niet op deze tentoonstelling. De Spectaculaire Stad plaatst je rauw in de stad. Er bevinden zich geen mensen tussen jou en de stad in, er dienen zich geen verhalen aan, geen vragen als ‘wat doet die vrouw met die doos’ of ‘waarom kijkt die ene man omlaag en die andere in de verte?’ of ‘is het net aan tussen die jongen en dat meisje en zijn ze nog verlegen, of hebben ze het juist uitgemaakt?’

Zonder de anekdotiek die mensen nou eenmaal aankleeft, is de stad traag en zwijgzaam, en je verdwijnt erin en wordt er helemaal in ondergedompeld: in kantoorgebouwen, brug­constructies, viaducten, klaverbladen, binnenplaatsen en...