Abbas Kiarostami (1940-2016) was een van de grote humanisten van de cinema. Tegelijkertijd was hij een belangrijke vertegenwoordiger van dat andere gezicht van Iran: welwillend, zachtaardig en nieuwsgierig.

Eén keer reisde ik kort door Iran, ongeveer een week, midden jaren negentig. En het kan deels een kwestie van geluk zijn geweest, maar keer op keer ontmoette ik mensen die – man en vrouw, jong en oud – eenzelfde houding hadden. Een kalme nieuwsgierigheid naar de ander. Het woord dat na een paar dagen in me opkwam: beschaving.

En dat zegt iets over mij natuurlijk. En dat was leerzaam.

Want je hebt vele vormen van beschaving, maar wat ik daar aantrof, bij deze Iraniërs (met interesse in buitenlanders en kennis van de Engelse taal), bezat een vanzelfsprekendheid en welwillendheid waarbij ik me heel snel – en onverwachts – thuis voelde. Alsof er een diepere laag in mezelf werd aangeboord. Ik associeerde het met het Tweestromenland waarin ik verbleef: hier kwam ook onze...