Dit land is lang gepamperd, er zijn veel sociale voorzieningen, waardoor individuele misère collectief wordt opgevangen. Wij noemen dat solidariteit, het betekent relatief hoge belastingen, maar ook geen straatkinderen die verhongeren in uw achtertuin, en zolang het allemaal betaald kan worden, is er veel voor te zeggen.

De kwestie is: dat lukt niet meer op de oude voet.

U denkt dat ik met ‘dit land’ Neder­land bedoel, en met dat pamperen de Ne­derlandse verzorgingsstaat. Maar ik bedoel Flevoland, en in het bijzonder de ongekroonde, maar feitelijke provinciehoofdstad Almere. Le­ly­stad is het officieel, maar Almere is het door omvang en belang geworden.

Flevoland en Almere vertegenwoordigen in een aantal opzichten de hyperversie van Nederland: het Nederland van flink na de oorlog, de jaren zestig en zeventig, toen de sociale voorzieningen almaar werden uitgebreid en de overheid de ene na de andere taak overnam van de individuele burger. En dat gebeurde hier nog...