Zelf had Hannah Arendt geen hoge dunk van haar eigen poëzie. Haar gedichten maken indruk, omdat ze laten zien dat Arendt niet alleen dacht over totalitaire staten, maar ook aan spelende kinderen in de zon.

In een televisie-interview met Günter Gaus uit 1964 vertelt Hannah Arendt over haar vertrek uit Duitsland na de machtsovername door Hitler in 1933. Er wordt vaak gedacht, legt ze uit, dat Hitlers benoeming tot rijkskanselier een enorme schok was voor de Joden in Duitsland. Ja, het was een ramp, maar het was politiek, niet persoonlijk. Dat de nazi’s het Joodse deel van de bevolking niet goed gezind waren, was iedereen die niet zwakzinnig was al een jaar of vier genoegzaam bekend. Dat die nazi’s door een groot deel van de Duitsers werden gesteund, mocht ook geen verrassing heten. Het probleem was niet wat de vijand zoal deed en dacht, maar wat de eigen vrienden deden.

In de golf van Gleichschaltung die volgde, paste alles en iedereen zich min of meer vrijwillig aan het...