Sport

Je kent ze wel: de mensen die niets zeggen. Ze staan er maar zo’n beetje bij op verjaardagsfeestjes; terwijl anderen elkaar de loef afsteken met boude praatjes luisteren ze wel, maar voegen verder niets toe. Na een tijdje begint de rest zich af te vragen of dat zwijgen voortkomt uit bescheidenheid of arrogantie. Zo ongeveer gedraagt Roy Makaay zich. In een wereld vol primair gedrag blijft hij doen alsof hij vlak voor de wedstrijd zijn boek heeft dichtgeslagen, anderhalf uur meevoetbalt en dan weer verder gaat met lezen. Voelt hij zich verheven? Wil hij de anderen laten voelen hoe dom ze zijn? We hebben het nooit geweten en gezien zijn leeftijd – Makaay werd onlangs vijfendertig, zijn sportieve einde nadert – zullen we het vermoedelijk nooit weten. Zelfs zijn trainer Mario Been blijft in het ongewisse. Sinds zijn aantreden bij Feyenoord, afgelopen zomer, lijkt Been op zoek naar het knopje waarmee hij Makaay kan veranderen. Het knopje blijft onvindbaar.

Been is een Hollandse...