Sinds Buster Keaton zijn eerste taart gooide, heeft voedsel een rol gespeeld in de mis-en-scène van een film. Net zoals een stoel of een paard is voedsel een handig rekwisiet, vooral als je personages bij elkaar moet brengen. ‘Tafel- en eetscènes zijn dramaturgisch gezien ideaal,’ zei regisseur Alex van Warmerdam onlangs in een interview met NRC Handelsblad naar aanleiding van de première van zijn nieuwe film Ober. ‘Je zet een aantal personages aan een tafel en er ontstaat vanzelf een dialoog.’

In oudere films ging het gesprek nooit over wat op tafel stond. Met uitzondering van een wegwerpzinnetje als ‘lekkere aardappels, mam’ of ‘Timmy, niet met je eten spelen’ waren tafelscènes vooral handig voor een plotwending of een confrontatie tussen de personages. Wat er gegeten werd, was onbelangrijk. Voedsel had geen sterallures.

In de afgelopen jaren zijn culinaire films, films waarin eten en drinken een hoofdrol spelen, een genre op zich geworden. Misschien zijn we zo overspoeld met...