Onze obsessie met fotograferen heeft zich tussen het oog en de werkelijkheid gewrongen en staat het zien in de weg. En wie z’n schuld is dat? Juist.

Vorige week was ik uitgenodigd voor een lezing in De Balie in Amsterdam. Omdat ik, geheel atypisch, te vroeg was, besloot ik mijzelf nog een kopje koffie te permitteren op het nabijgelegen Max Euweplein. Het was, eveneens geheel atypisch, een warme zomeravond. Twee pittoreske oudere mannetjes speelden een partij schaak op het levensgrote bord met de levensgrote stukken. Ik ging op het terrasje zitten vlak vóór het schaakbord om de partij te kunnen volgen. In het halve uur dat ik daar zat, heb ik niets van het schaakspel kunnen zien omdat zich bij voortduring passanten tussen het terras en het bord opstelden om een foto te maken met hun smartphone. Ook zij hebben niets van het schaakspel gezien. Ze hebben het alleen gefotografeerd. En dat leken ze niet eens speciaal uit interesse te doen. Het was meer een automatisme. Er was iets...