Tegen het einde van het gesprek pakt hij er de verkreukelde schriftjes bij met dagboekaantekeningen uit de vier jaar waarin hij als vice-president bij Lehman Brothers op de loonlijst stond. Als man van cijfers die tot achter de komma moeten kloppen, mag hij elke bewering graag met bewijzen staven.

Kijk, daar staat het, in hanepoterige balpenletters die verslag doen van de mooie oktoberavond in 2007 toen hij zijn vriendin Anabela op een etentje trakteerde bij een van de betere restaurants in midtown Manhattan. Limousines zoefden af en aan, diamanten fonkelden, de vrouwelijke clientèle ging ravissant gekleed, de heren vermeerderden de rekening voor het diner glimlachend met een fooi die de gevraagde som met een kwart overtrof.

Desondanks stemde de confrontatie met het goede leven hem onverwacht droef. In zijn dagboek noteerde hij dat hij zijn Anabela zonder directe aanleiding adviseerde: ‘Neem dit tafereel goed in je op, lieve schat. Dit is een wereld die straks niet meer bestaat....