Pim de la Parra stopt nu echt

Een klein bordje ‘Te koop’ hangt aan de golfplaten schutting in de Costerstraat, hartje Paramaribo. Zeventigduizend euro moet het opbrengen, het ouderlijk huis van Pim de la Parra. Hij is er geboren, heeft een sterk vermoeden dat hij er ook verwekt is, heeft zijn vader hier tot zijn dood verzorgd en was aanvankelijk van plan hier zelf ook zijn laatste adem uit te blazen. Maar het loopt anders. De buurvrouw heeft vijftigduizend geboden. Bespottelijk natuurlijk, maar waarschijnlijk gaat hij het toch accepteren. Weinig keuze. Pim wil weg uit zijn geboorteland. Het is mooi geweest, die ‘poeperij’ hier. Hij gaat emigreren om eindelijk te kunnen doen waar hij goed in is. Mediteren, op een stoeltje zitten en tot rust komen van het maken van films. ‘Ik kan daar toch niet mee doorgaan? Zeker niet op de manier waarop het de laatste tijd is gegaan: zonder één cent. Zelfs mijn AOW heb ik erin gestopt. En wat gebeurt er met die films? Niks. Ons productietempo...