Ik zag het docudrama over de Rote Armee Fraktion – meer familiair ook wel de Baader-Meinhof-Groep genoemd – een kleine week voordat het real live drama rond Dominique Strauss-Kahn losbarstte. Op het eerste, en ook op het tweede gezicht lijkt er geen verband tussen die kwesties.

Eerst even een persoonlijke herinnering: toen ik zo’n beetje bij politiek bewustzijn kwam, zat de eerste generatie RAF (Meinhof, Baader, Mahler en Ensslin) al vast en probeerde een tweede generatie de terreurstrijd voort te zetten. Laat ik vijftien zijn geweest, een jongeman in het uiterst oostelijke puntje van Twente. Daar was om heel praktische reden de stadsguerrilla niet echt mogelijk, bij gebrek aan steden. Toch kreeg ik van een vriendinnetje, de dochter van de dokter, twee stapels RAF- stencils: een rode kaft, met daarop die zwarte ster en een mitrailleur, en daarbinnen een betonnen proza, dat we wel wilden, maar gewoonweg niet konden lezen – de Statenbijbel was er een makkie bij.

Waren we aanhangers...