Interview / Gerrit Komrij over dwarsheid en taboes

‘Laten we elkaar ontmoeten op de eerste verdieping van De Slegte,’ stelde Gerrit Komrij telefonisch voor, ‘bij de zéér kostbare werken.’ In dat filiaal, op de Antwerpse Wapper, wordt de schrijver, dichter, vertaler, essayist en bloemlezer vol egards begroet door het personeel. Hoe kan het anders: Komrij en boeken, da’s al een gelukkige combinatie. Om maar te zwijgen over Komrij en oude boeken. ‘Er ligt altijd wel iets bij dat de hebzucht aanwakkert,’ verklaart hij op zachte, beheerst dramatische toon, die bij omstanders licht-conspiratief zou kunnen overkomen. ‘De wereld van de boeken is een dierbare schaduwwereld die altijd voorhanden is.’

Daarna volgt een soort blaf, die zich staccato voortzet als we op weg zijn naar een gelegenheid waar we elkaar kunnen verstaan. Geen hoest, maar een geluid dat er kennelijk uit moet en waar hijzelf geen acht op slaat. Ik des te meer. Ook omdat Komrij zich heeft laten...