Interview

‘ik schijn het vermogen te hebben om mensen tegen de haren in te strijken,’ stelt schrijfster Naima El Bezaz (36) met gevoel voor understatement vast. Haar pas verschenen ‘autobiografische roman’ Vinexvrouwen is het gesprek van de dag in de Zaanse nieuwbouwwijk waar ze woont. De vrijwel uitsluitend blanke populatie is volgens de auteur ‘ziedend’ over optimaal herkenbare en minimaal flatteuze passages in het boek. De rest van Nederland kan wél grinniken om de kaskraker, die in de week na verschijnen direct twee herdrukken beleefde. De filmrechten zijn al verkocht. Als dit succes nog even aanhoudt, kan het vierpersoonshuishouden van El Bezaz dankzij Vinex-vrouwen weldra doorstromen op de woningmarkt. ‘Ik hoop het,’ zegt de auteur. ‘In deze wijk heb ik geen leven meer.’

Eerder riep ze met de verhalenbundel Minnares van de duivel (2002) de woede van zowel protestants-christelijk als orthodox- islamitisch Nederland over zich af. Niet dat alle gekwetsten de gewraakte...