Interview / Wei Jingsheng, voor altijd dissident

Is het zijn Chinese gevoel voor symboliek, gebeurt het bij toeval, of geeft Wei Jingsheng een staaltje method acting ten beste? Precies wanneer hij vertelt over de dag waarop hij besloot het communisme de rug toe te keren, doet hij zijn rode stropdas af.

‘Ik was een jongen van zestien. Als Rode Gardist reisde ik in 1966, kort na het begin van de Culturele Revolutie, met duizenden leeftijdsgenoten kriskras door China om “rechtse elementen” en andere “rotte eieren” mores te leren. Op een gegeven moment kwam ik aan op een klein station in de provincie Gansu. Ik liep naar buiten en schrok me dood: daar liepen niet alleen ontzettend veel bedelaars rond, ik zag ook een naakte vrouw die vel over been was. Je kon haar ribben tellen. Het was alsof ik ter plekke van mijn geloof viel.

Tot dat moment was Mao Zedong mijn held. Ik twijfelde er niet aan dat hij de Rode Gardisten inzette om de Partij zuiverder, idealistischer en democratischer te...