Interview / Componist Simeon ten Holt

Dertig jaar nadat de componist zijn magnum opus Canto Ostinato naar eigen zeggen ‘stilletjes’ in zijn woonplaats Bergen in première liet gaan, ervaart een breed publiek de uitvoering ervan nog steeds als een evenement dat dagen, weken en soms maanden door het hoofd blijft spoken. Zelfs jarenlang natrillen komt voor. Een briefschrijfster liet de maker weten dat ze de repeterende melodielijn had ondergaan als ‘een trance’ die haar leven ‘volledig op zijn kop zette’. Om maar te zwijgen over het echtpaar dat de schepper van het stuk op straat aanklampte en hem met een knipoog attendeerde op een roze kruintje dat boven de kinderwagen uitstak: ‘Dat heb jij op je geweten, Simeon! Dat kind is op jóúw compositie verwekt.’ Cineast Ramón Gieling werkt aan een documentaire waarin hij zal nagaan hoe het komt dat Canto op veel luisteraars zo’n verpletterende impact heeft.

Op tafel in het krap bemeten arbeiderswoninkje van Ten Holt (‘Ja, dit is min of...