Reportage / Leven in Kandahar

De ommuurde binnenplaats is een mini-Keukenhof. Trots kijkt Gul Mohammad, medewerker van een hulporganisatie, naar de bonte overdaad van rozen en lupinen. ‘Kandahar is een stad van tuinen, en onze druiven en granaatappels zijn al eeuwenlang de beste van de wereld,’ zegt hij. Het besef dat zijn geboorteplaats aan de strategische handelsroute een rijke geschiedenis heeft, biedt hem troost in de grimmige werkelijkheid van alledag. Op zijn laptop laat hij zien hoe onlangs ook in zijn leven het noodlot toesloeg. Op digitale foto’s is het hoofd van zijn schoonzoon, een zevenentwintigjarige chauffeur, ongeschonden, maar zijn shirt is bevlekt met bloed. Hij vervoerde druiven toen zijn vrachtwagen op een vroege avond eind december door een Amerikaanse helikopter onder vuur werd genomen. De schoonzoon was op slag dood, zijn collega raakte zijn onderbeen kwijt en de derde man herstelde na een verblijf in het ziekenhuis.

De streek tussen Zabul en Kandahar, waar de...