Jan van Aken

Jan van Aken wijst trots op een plastic bak pal tegen zijn schrijfschuur. Hij legt uit dat het hier een constructie betreft waar groen afval organisch in compost verandert. Cruciaal voor dat proces zijn speciaal door hem bestelde superwormen, die zich versneld van hun milieuvriendelijke taak kwijten. Met de beste wil van de wereld zie ik niets krioelen. Ze hebben de kou van de afgelopen maanden vermoedelijk niet goed doorstaan, verklaart Van Aken.

De lange tuin achter zijn pittoreske dijkhuis in Badhoevedorp kent meer verrassingen. De schrijver verbouwt er zelf met liefde vele gezonde gewassen waar ook zijn huisgenoten hun voordeel mee doen. Dat zijn z’n vrouw (en jeugdliefde) Ineke, hun zestienjarige zoon en Van Akens elfjarige kleindochter (van zijn tweeëndertigjarige, oudste zoon). Heb je m’n opiumplantjes al gezien? informeert Van Aken schalks. Mooi, móói, sta ik beaat te knikken boven nabije blommen. Eh… corrigeert Jan van Aken, dát zijn afrikaantjes.

Zoveel...