Waarom bent u detectives te gaan schrijven?

‘Uit pure verveling. Op mijn twintigste werkte ik in een galerie waar ik de hele dag moest staan, en ik dacht: is dit nu mijn leven? Ik had toneelstukken geschreven die niemand wilde opvoeren, dus ik probeerde het maar eens met een detective. Een arme stagiair bij een uitgeverij moest mijn manuscript lezen, en ineens had ik een contract voor meerdere boeken! Die serie over inspecteur Ross moeten we maar vergeten, het was een bruikbare oefening in plotting. Het avontuur hield op toen mijn agent stierf – ze lag dood in de keuken met een potje yoghurt nog in haar hand – en iedereen die ik kende bij de uitgeverij bleek ontslagen. Ik wilde net rechten gaan studeren om mijn ouders te plezieren, toen er een uitgever uit New York belde. “Ik heb al je boeken gelezen en ik vond ze verschrikkelijk,” zei hij. “Maar ik vind dat je goed schrijft. Heb je nog wat op stapel staan?” Ter plekke verzon ik een idee voor een boek over een...