Vlak voor de zomervakantie begonnen de verzoeken op gang te komen om stukjes te schrijven, toespraakjes te houden, herdenkingsnummers te vullen, paneldiscussies te leiden, memorial events op te tuigen en zelfs kerkdiensten bij te wonen ter gelegenheid van Nine eleven – ten years after. De vraag is steevast: ‘wat is de impact, na tien jaar?’ (want het woord ‘invloed’ is van voor 9/11).

Bij thuiskomst vormden de briefstapels twee kleine twin towertjes op mijn bureau. De terugbliklawine is voorspelbaar, u zult er in de eerste week van september van lusten. Ik ben tegen kalenderfetisjisme, maar aan deze herdenking valt niet te ontkomen. Ik begin er maar vast mee, dan beloof ik me verder rustig te houden.

Anders dan vijf jaar geleden denk ik niet dat we nog veel zullen horen van de zogenaamde 9/11-sceptici. Die wisten de krantenkaternen en tv-rubrieken dagenlang te kapen met samenzweringstheorieën. Elf september was nooit gebeurd, maar verzonnen door Dick Cheney en Paul...