Film

Niet zo heel lang geleden hadden we het op deze plek over Cirque du Freak: The Vampire’s Assistant en Twilight (VN45, 2009). Moderne vampierfilms, waarbij met name Twilight commercieel extreem succesvol was. De vampier is nog lang niet dood. Maar in al die films wordt de logische consequentie van het vampierdom nooit getrokken. Daarom is Daybreakers zo’n aardige film. Die heeft als uitgangspunt: er zijn vampiers en die bijten steeds meer mensen die vampiers worden en dan zijn de meeste mensen vampiers. En dan? Dan hebben wolkenkrabbers allemaal dichtgeplakte ramen, zijn er behalve subways ook subwalks – voor de korte afstanden – en zijn auto’s helemaal dichtgeplakt, terwijl de bestuurder via camera’s de weg bekijkt. Nee, vampiers gaan niet, na honderden jaren kennisverwerving en cultuurconsumptie, met zijn allen in een afgetrapt hardrockhok zitten, zoals de ene na de andere film laat zien.

Natuurlijk (want ook dat is logisch) lopen de vampiers zo gaandeweg tegen een probleem...