Beschouwing / Kunstenaarsroman van Mensje van Keulen

De Nederlandse roman die dit nieuwe jaar literair inluidt, De laatste gasten van Mensje van Keulen, ademt in veel opzichten de jaren zeventig. Een lang vervlogen tijd, maar literair nog springlevend. Het is misschien zelfs wel tijd voor een herwaardering van sommige schrijvers van toen, die door Jeroen Brouwers in zijn schotschrift ‘De nieuwe Revisor’ wel erg radicaal aan de hooivork geregen zijn. Niet alleen de zogeheten ‘jongetjesliteratuur’ waartegen hij zich afzette, werd daardoor verketterd. Maar ook andere, meer op verhalen vertellen dan het optuigen van een literaire constructie gerichte auteurs kregen in de toenmalige kritiek vanzelf minder gewicht toegekend.

De tijden veranderen, getuige ook de recente bekroning van de inmiddels volledig uitgeschreven J.M.A. Biesheuvel. Terecht? Zijn uitverkiezing is jammer voor een aanmerkelijk veelzijdiger talent als de stokoude Willem G. van Maanen, die de P.C. Hooftprijs bij...