Satire in Rusland

Het waren de gouden jaren van de satire, de laten jaren negentig in het Rusland van de vorige eeuw. Er was plots onbeperkte vrijheid. Er was corruptie, er was oorlog (in Tsjetsjenië) er waren politici die niet deugden, er waren schandalen. Net als nu. Maar er was één immens verschil: de televisie in de voormalige Sovjetunie was, voor het eerst sinds zijn uitvinding, zomaar ineens volledig vrij. Zonder censuur. Dat de toenmalige president Boris Jeltsin voor zijn openlijke nepotisme en bloedige optreden in de Kaukasus in het avondjournaal op televisie keihard werd aangevallen, is een fenomeen dat nu onder Vladimir Poetin volstrekt ondenkbaar is. Net als het legendarische programma Koekli (poppen). Ooit begonnen als de Russische tegenhanger van het niet minder legendarische Spitting Image, maar binnenlands kreeg het al snel een veel grotere betekenis dan zijn Britse voorbeeld.

Satire is evenwel de aartsvijand van elke autocratie. En als satire dan niet zomaar...