Wat mij altijd intrigeert: dat huidskleur de neiging heeft alle andere distinctietekens te overstemmen.

Wat ben ik jaloers op mensen die voor het eerst horen van het idee van ‘white privilege’ en dan denken: ‘Goh, interessant. Nog nooit aan gedacht.’

Je moet niet alleen blank zijn om het idee een eyeopener te vinden, maar ook uitgerust met flinke oogkleppen en een minimum aan empathisch vermogen om daar versteld van te staan. Iedere gekleurde weet dat je niet-blankzijn op de gekste momenten tegen je gebruikt kan worden. Het is niet zo dat je daar elke minuut van de dag aan denkt, maar je staat jammer genoeg ook niet versteld als het gebeurt. De vraag is: wanneer je hebt vastgesteld dat er zoiets bestaat als ‘white privilege’, wat moet er dan gebeuren? Ja, zeggen de mensen braaf, je moet je er bewust van zijn. En dan? Kromgebogen blanken die met hun ogen naar hun schoenpunten starend over straat schuifelen – een oplossing misschien. Ik hoor bij de optimistische ‘we...