Er is een vreemde relatie tussen vakantie en idealisme. Op vakantie in Griekenland werd ik eerst getroffen door de stakingen van het luchthavenpersoneel en vervolgens door de stakingen van de pompbediendes bij de benzinestations. Een enthousiaste Griek die ik tegenkwam in een restaurant roemde hun strijdvaardigheid. Ik kon me daar goed in vinden, aangezien ik mijn vakantie in Griekenland op zich al zag als een daad van idealistisch medeleven. Mijn buitengewone olijfconsumptie zou de Griekse economie wel weer op sleeptouw nemen. Dat maakt mij een schoolvoorbeeld van hoe het zou moeten volgens de aanhangers van de netwerkrevolutie.

Volgens de kritiek van deze netwerkrevolutionairen zijn we bereid onze idealen met elkaar te delen op facebook, maar doen we daar vervolgens niets mee. De Bastille bestormen zit er niet meer in. De manier waarop we vakantie vieren is daar een voorbeeld van. De bevlogen student die zich tijdens zijn studiejaar inzet voor Greenpeace vliegt desondanks drie...