Het moeilijkste is om het deel van de geschiedenis te overzien waaraan je zelf hebt meegedaan. Je bent je eigen sta-in-de-weg, je eigen blinde muur. Vroeger zeiden reactionairen over het Zuid-Afrika van de apartheid: je moet er zelf geweest zijn om er over te kunnen oordelen. Een vriend van mijn ouders ging, en was nog meer onthutst toen hij terugkwam. Ik wil maar zeggen: de deelname van het ‘Zelf’ leidt niet altijd tot de gewenste resultaten.

In Geert Maks tv-serie In Europa was Mak dit keer zelf aan de beurt, of beter gezegd: zijn generatie, die het opstandige jaar ’68 aan den lijve had ondervonden. Het zou gaan over de opstandigheid in Amsterdam, Parijs, Berlijn, en de redactie had aan Mak gezegd dat hij nu niet aan de zijlijn kon blijven staan, hij was toch ook deelnemer geweest. Dus liep Mak langs de zee (de zee als spiegel van de ziel, of toch gewoon Narcissus?) en stelde zichzelf de vraag: ‘Als ik mezelf, zoals ik toen was, nu zou tegenkomen, hoe zou die confrontatie er...