Als de recente economische malaise binnen de euroregio ons één ding leert, dan is het wel dat de oude politieke tegenstellingen tussen Nederlanders en nieuwe Nederlanders niet langer toereikend zijn om de onvrede die leeft bij de bevolking te kanaliseren. De dichotomie tussen allochtoon en autochtoon die lange tijd dienst deed als model om de onrust in de Nederlandse samenleving te verklaren, voldoet sinds het begin van de economische crisis in 2008 steeds minder.

De burger voelt zich steeds vaker bedreigd door actoren die niet langer passen binnen het paradigma van buitenlanders versus Nederlanders zoals dat de afgelopen tien jaar met succes is gehanteerd.

Dat paradigma was ingericht om maatschappelijke onvrede te herleiden tot burgers die hier minder lang woonden dan andere burgers. Het ging daarbij voornamelijk om een problematiek die werd beleefd op nationaal niveau, zoals een gebrek aan banen en gevoelens van onveiligheid.

Wanbeleid van financiële instellingen en meer...