‘Een kinderziekte’, noemt Hugo Claus de dood. Een vraaggesprek met een bijna vijfenzeventigjarige moet daar natuurlijk óók over gaan. Als er maar niet te lang gezeurd wordt over de gebreken van de oude dag. Goed, de schrijver moet nu proberen ‘sneller te zijn dan zijn eigen hersenen’. Maar hij is absoluut niet zielig. ‘Hulpeloosheid is een niet onaangename manier om je voort te bewegen in de realiteit.’