29-03-2008
Door Jeroen Vullings

Nu is hij nog nieuws, met een hoofdletter. Hij zal publiekelijk herdacht worden tot zich een ander evenement aandient: een oorlog, een film, een andere dode kunstenaar. En dan is het zover: de Mensch Hugo Claus, de genereuze taalvirtuoos, is teruggebracht tot een zerk met kille cijfers:
1929-2008. Behalve in de herinneringen van zijn naasten, vrienden, generatiegenoten, gelukkigen die hem ontmoet hebben, literatuurminnaars die hem zo goed mogelijk bijhielden – de productieve mannetjesputter die zijn inspanningen als geen ander wist te relativeren.

In de eeuwigheid geloofde hij niet en ook niet in schrijven voor de eeuwigheid. Maar in zijn immense oeuvre blijft hij vitaal aanwezig voor wie hem wenst te ontmoeten. Zo wilde de Belgische sfinx gekend worden – door zijn werk.

Bij leven zat er geen conventionele biografie van Claus in – waarheidsvinding inzake hem bleek vrijwel onmogelijk. Op de vraag wie hij was, verklaarde hij mystificerend:...