Fotograaf Hannes Wallrafen over zijn blindheid

‘Het was een uitkomst voor mij toen de hoofdredacteur met de blinde fotograaf op de proppen kwam,’ vertelt de redacteur van het ‘eliteweekblad’ in W.F. Hermans’ verhaal ‘De blinde fotograaf’. Als journalist die aanvoelt wat het publiek wil, is hij tenslotte voortdurend op zoek naar ‘paradoxale persoonlijkheden’. Jammer alleen dat de hoofdredacteur ook na lang zoeken nergens een foto kan vinden.

In zijn studio in een voormalige rolluikenfabriek in de Amsterdamse Pijp – Hermans zou de symboliek van die lokatie en de doolhofachtige entree zeker hebben gewaardeerd – is ook fotograaf Hannes Wallrafen de afgelopen tijd op zoek geweest naar foto’s. Over een paar dagen begint het inrichten van de tentoonstelling over zijn werk, en tegelijk verschijnt een fotoboek met een dvd en een audio-cd.

Omdat Wallrafen sinds twee jaar vrijwel niets meer ziet, is zijn eigen archief onbereikbaar voor hem geworden, vertelt de...