Obama zei het vijftien keer in zijn speech, ‘hoop’, hét woord van de campagne vier jaar geleden, nu terug voor een reprise. Maar dit keer is het niet kandidaat-Obama die de hoop van een natie is.
Dit keer put president-Obama hoop uit de Amerikanen die hij heeft ontmoet: het dakloze meisje dat een technologieprijs wint, de oorlogsveteraan met een beenamputatie die aan een wielerwedstrijd deelneemt. Ze geven hem hoop. Belangrijk, want, zei Obama, ‘die hoop is op de proef gesteld – door de hoge kosten van de oorlog, door een economische crisis, een van de ergste in de geschiedenis, en door een politieke patstelling die ons doet afvragen of we de kwesties van deze tijd wel kunnen aanpakken.’
De pundits deden na afloop van Obama’s toespraak wat lacherig over dat ‘hoop’-gedoe. Onterecht, denk ik. Hoop is belangrijk. En hoewel Obama niet langer de springerige jonge hond is van vier jaar geleden, heeft de hoop waarover...
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.