<div class="wpg-element paragraph">
De omgeving van Lucia de B. werd zo langzamerhand knap zenuwachtig, want de commissie Posthumus II liet wel erg lang niets van zich horen. Maar nu heeft de commissie Afgesloten Strafzaken, zoals ze officieel heet, dan toch eindelijk gesproken. 
Ze gaat onderzoeken of het gerechtshof destijds over de juiste informatie beschikte om De B. te veroordelen. De verpleegkundige, die aanvankelijk levenslang plus tbs tegen zich hoorde eisen, zit nu een levenlange gevangenisstraf uit voor zeven moorden en drie pogingen daartoe.
In zijn lijvige boek ‘Lucia de B. Reconstructie van een gerechtelijke dwaling’ dat juni dit jaar verscheen, laat wetenschapsfilosoof professor Ton Derksen geen spaan heel van de bewijsvoering die tot deze veroordeling leidde. Hij meldde de zaak dan ook aan bij Posthumus II.
De B. is veroordeeld op basis van schakelbewijs: omdat het gerechtshof &#8211; op aanvechtbare gronden &#8211; twee moorden bewezen achtte, zou ze de andere vijf ook wel gepleegd hebben. Feitelijk bewijsmateriaal daarvoor is nooit gevonden. Bovendien is kortgeleden bekend geworden dat de cruciale getuige in deze zaak, toxicoloog Freek de Wolff, betwijfelt of hij het met zijn analyse bij het rechte eind had. Hij vertelt dat in een privémailtje aan zijn vriend Maarten ’t Hart, dat de schrijver onlangs openbaar heeft gemaakt.
Het onderzoek van Posthumus II kan leiden tot heropening van de zaak.
</div>

Malou van Hintum

Gerelateerd