WieleestWat(niet)

wie D. Hooijer

wat Het lied van de ezelin van Piet Meeuse

nu op pagina 42

Schrijfster D. Hooijer leest de dichtbundel van vriend Lucas Hüsgen: Vederbeds lumière. Heel mooi, zegt ze, ook al snapt ze de gedichten vaak niet echt. ‘Het leest als een partituur, als muziek. En af en toe is het zodanig ingewikkeld dat je zin krijgt het boek in de hoek te keilen. Ik weet dat het geen oplichter is, ik ben alleen niet zo geleerd als hij.’ Gelukkig heeft ze net een gedicht gevonden dat ze begrijpt, over een Koreaanse dichteres. ‘Daaruit merk je dat Lucas een gevoelig hart heeft, zoals hij zich heeft ingeleefd in deze vrouw.’

Totaal tegengesteld aan dit boek is de essaybundel Het lied van de ezelin van Piet Meeuse, die ze naast Hüsgen leest.’Bij Meeuse weet je wat je leest. Een prachtige schrijver. Duidelijk en pretentieloos. Hij heeft een stijl die niet opvalt, die nergens hindert, zich nergens aanstelt. Zoals het bij iemand in een goed gesneden pak ook niet opvalt dat...