Oogsttijd. Weer heb ik het verkeerd aangepakt: wat moet een mens met twintig courgettes per week, met trossen en bossen vol kroten en rapen? Terwijl de akkervruchten groteske vormen aannemen, haal ik me de zaaitijd voor ogen. Ik was bevangen door het oerverlangen naar autarkie. Zelf doen. Als kind had ik ook een moestuintje, van school. Kwam ik thuis met de zakken van mijn tuinbroek vol wortelen: zelf gedaan! Zelf gezaaid, zelf water gegeven, zelf geplukt. Iets tevoorschijn toveren uit bijna niets, daar kan geen Nintendo tegenop. En reken maar dat tuinierende kinderen groente eten.

Niets smaakt beter dan de hapklare opbrengst van een paar dromerige handelingen in de buitenlucht. Afspoelen, hakken, bakken, knoflook erbij, olijfolie. Die laatste moet ik kopen, helaas. En ik bak op gas, van Nuon. Die dreigt met hogere tarieven, terwijl ik in de krant lees dat de gasmarkt kampt met overschotten. Het klopt niet, maar ik betaal. Ik zie het me al uitleggen aan zo’n callcentermuts. Of...