Ik vrees dat deze column gaat veranderen. Niet mijn schuld, mijn omgeving zet de toon. Las u graag over eenzame kerkuilen en biddende buizerds, melancholieke heuvels en holle wegen, over moordkruizen en paardenzegeningen, of wandelt u zelf graag door dit kleine verheven stukje Nederland waar alles, gras, Geul, Gulp en de Heilige Geest, ruist met zachte g, nou: hoed u dan maar. Want het wordt bingo hierso.

Brunssum, daar gaat het van start. Het werkloze mijnstadje tovert de komende twee jaar een gigantisch attractiepark uit haar bruinkoolgat. Of we willen of niet. Miljoenen euro’s, miljoenen bezoekers. Zegt Jean Gelissen, eigenaar van Toverland in Sevenum. Hij gaat ze ’n poepie laten ruiken. Eén toverwoord geeft hij prijs: Grand Canyon. ‘We willen de mensen laten voelen wat het is om de Grand Canyon te bezoeken,’ zegt hij tegen de krant. ‘Met de technieken van tegenwoordig is dat te realiseren.’ En daar blijft het niet bij. Zeven moeten het er worden, zeven megagigabingoparken...